Filteke Yağı

-



Bizim Köyde Bayram
Zeytin yağlı yiyemediğimiz, basma da fistan giyemediğimiz , filteke yağı, lili tozu, şaşmazın lüks statü de olduğu yıllardı.
Arefe günü mutlaka tandır yakılır. Bayram hazırlığı üst düzey alarm  seviyesinde devam ederdi. 
Bayram namazından sonra mahalle büyüğünün evine herkes bir parça yemekle gider ortak sofra kurulur. Sabah kahvaltı yemek karışımı  sofra buluşması ve bayramlaşmayla birlikte bayram sürecine de start verilmiş olurdu.
Evlerde esas bayramlaşma seromonisi ve bayram harçlığı sürecinden sonra ziyaretler faslına geçilirdi. İkramda şeker ve kolonya da olsa hatırlı olanı baklava ve ayranla yapılanıydı.
 Baklavada içeriği elbette cevizli ve fındıklı olanı makbuldü. Lakin zamanın imkan ve şeraiti kavrulmuş undan ibaret namı diğer miyanalı olanı çoğunluğu oluştururdu.
Tabi en tuhafı içerik bir yana her evde yeterinceöğün yağı( tere yağı) bulunmasına rağmen  ilçeden veya köy bakkalından alınacak olmazsa olmaz dükkan yağı filteke yağı (Vİta Yağı) yoksa o bayram baklava bağlamanın hiçbir anlamı da yoktu.
İyi bayramlar…

Yorumlar

  1. Adsız3 Haziran 2019 15:24

    Mahalle büyüğünün evine bir kap yemekle bayram sofrasına gidilmesi ne hoş.
    Şimdilerde kapılar çalınmaz duvar olmuş.
    Filteke yağı ve lili tozu. Kulağa ne hoş geldi. Geçmişten bir seda.
    Okla baklavası. Bakır sinide.
    Hamuruna akşamdan ıslatılan kül suyuda eklendimi kıyır kıyır olur. Miyanalı, cevizli paklavayı tek geçmek lazım.
    Kapınızı çalanınız çok ola.
    Harçlık dağıtan eliniz çok ola.
    Hürmetler.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sahtiyen

-
Resim
Şu Almancıların giydiği ayakkabı bir eskise de sağlam kalan deri yanaklarını kesip sapan çatalına bir eş edebilsem. Tabi altı da lastikse ne atma lastik(sapan lastiği) dilinirdi ondan. Has lastik yani. Kamyon iç lastiğinden olur en iyi has lastik derdi büyüklerimiz. Atma lastik mi? Üç bölümden meydana gelirdi. Çatal, bir çift has lastik ve olmazsa olması sahtiyen. Hani derler ya binanızın ömrü tesisatınızın ömrü kadardır diye. Atma lastik de sahtiyenin ömrüyle bir tutulurdu. Çatal diyip geçmeyin öyle et lastiğe tutuşturulan 10 metre menzilli ağaç dalından kesme iğreti çatal değil kastım. Çıra menşeili, olmadı gürgenden. Altı üstü düzeltilmiş uçları topuzlu lastik bağlama yuvaları özenle kertilmiş, lastiği bağladığınız ip defalarca balmumundan geçirilmiş cam kırıklarıyla cilayı aratmayacak zımpara seanslarına tabi tutulmuş bir çatala sahip atma lastik misafirlikte bile boyundan çıkarmaya kıyılamazdı. O cam parçasını bi de mercek yapıp çatalınızın üzerine imzanızı yakarak attınız ...
Devamı

Şemşamer

-
Resim
       Her dükkanın önünde bir şemşamer çuvalı. İçinde yan yatmış, şeffaflığı tozdan kaybolmuş ince belli bir cam bardak. Yegane ölçü birimi bu bardak. Hemen her esnafın dükanının önünde bulunurdu. Seyyarı da az değildi. Taze kavruk. Çekke. Ama olmassa olmazı şemşamer.       Şemşamer gibi  dönüp durma ihtarı önemli bir itham deyimiydi. Hala da yok değil. Şemşamer sapı gibi kuruyup kalmışın derlerdi biraz zayıf ergenlere.      Yıllar sonra üniversite için geldiğim  şehirde bulamadım bu lezzeti. 4. sınıfta şunlar ne ola ki diye merak edip tattığım muz yığınları almıştı bizim taze kavruğun yerini. Oysa  yıllarca  ceketin sağ cebini şemşamer için hep boş tutardık. Yanımızdakine ikram için teklif bile edilmezdi. Daldırır cebe avucunuzu cömertçe. Eline vurarak açtırır boşaltırdınız şemşameri. Çitliyerek gezmek ortak hobimizdi. Yatsıleyin cami çıkışı  en az 3-4 kardeş çaprazdaki dükkana gider  eve varasıya bir...
Devamı

Basmalık Ya da Bir Galak Tezek

-
Resim
Basmalık, İstopun, güreşin, ip atlamanın, tek kale maçların, söbenin, saklambaçın, hotak’ın hasılı çocukluğumuzun geçtiği sonradan “belleme” ile “tezek” olup kış günlerinin vaz geçilmezi platformdan bahsedeceğim. İşin orijini “ahır görmekle”  başlardı. Hemen her evin önünde yarı bahçeyi kaplayan bir alan bu platformun vazgeçilmez merkeziydi. Hayvan barınaklarının günde en az iki kez tahliyesiyle bütün bir kışın toplama alanları. Başka yer yokmuş gibi bazen kahvaltı sinileri  bazen de köyümün beş çay dedikoduları buralarda şekillenirdi. Şimdilerin kuru bayat sanal paylaşımlarına nispet. Çocukluğunuzun gündüzlerinin çoğunluğu burada geçerdi. Tüm oyunlar,tüm kavgalar, tüm ağıtlar burdaydı. Kale taşları buraya konurdu kalecinin sağlığı açısından. Böylece mahallenin hep sefili ya da yetimi değil de topun sahibi bile kalecilik yapmaktan kaçınmazdı. Güreşin bile doğal minderi bu platformdu sırtınızdan ve evinizden hiç pire eksik olmasa da. Tabii bi de yağmur yağmayaydı. O zam...
Devamı