Yedi Yıl Sonra Bosch Telefon"İtibarımı Kaybedeceğime Paramı Kaybetmeyi Tercih Ederim"

-
Bosch Yöneticisinin başlıktaki meşhur sözünü konuşurken iki Hekim arkadaşımla çalan telefonum
hayrete düşürdü beni. "2010 Yılında almış olduğunuz Bosch marka fırınla ilgili
bir üretim hatası nedeniyle randevu ve düzeltme" talebiydi karşıdaki ses. Oysa
yedi yıldır hiç arıza vermeyen bu mutfak aletimle ilgil bir sorunum yoktu.
0850 ile başlayan bu numaranın dolandırıcılık olacağını varsayarak 444 le
başlayan firma numarasını aradım. Doğruymuş arama.Verilen randevuya saatinde gelen yetkilileri izleyip reklam kokuyor mu diye takibe başladım. Basit bir
değişiklik yaparlar biz de yedi yıl sonraki ilgi ve alakayı eşe dosta anlata
anlata bitiremeyerek "en etkili reklama" alet olmuş olurduk! Bir de ne göreyim
fırının en zor köşesindeki doğal gaz bağlantı vanasını sökmek için sekiz
büklüm olarak uğraşan teknik elemanın gayretini görünce "İtibarın bir marka"
olduğunu da bizzat yaşamış oldum. 
Oysa bu markayı tercih sebebim 20 yıl
öncesine dayanıyordu. Sağlık Ocağında 4 hekim arkadaşın ortak markasının servisiyle ilgili yana yakıla ateşli tartışma
yaşarken beşinci arkadaşın tartışmaya hiç katılmayışını sorup servisi
sorgulayınca"Benim servisle işim olmaz benim beyaz eşyam Bosch" demesin mi.
Şimdi yeniden anladım esas para edenin itibar olduğunu.
Dr Cihangir Ergün
  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sahtiyen

-
Resim
Şu Almancıların giydiği ayakkabı bir eskise de sağlam kalan deri yanaklarını kesip sapan çatalına bir eş edebilsem. Tabi altı da lastikse ne atma lastik(sapan lastiği) dilinirdi ondan. Has lastik yani. Kamyon iç lastiğinden olur en iyi has lastik derdi büyüklerimiz. Atma lastik mi? Üç bölümden meydana gelirdi. Çatal, bir çift has lastik ve olmazsa olması sahtiyen. Hani derler ya binanızın ömrü tesisatınızın ömrü kadardır diye. Atma lastik de sahtiyenin ömrüyle bir tutulurdu. Çatal diyip geçmeyin öyle et lastiğe tutuşturulan 10 metre menzilli ağaç dalından kesme iğreti çatal değil kastım. Çıra menşeili, olmadı gürgenden. Altı üstü düzeltilmiş uçları topuzlu lastik bağlama yuvaları özenle kertilmiş, lastiği bağladığınız ip defalarca balmumundan geçirilmiş cam kırıklarıyla cilayı aratmayacak zımpara seanslarına tabi tutulmuş bir çatala sahip atma lastik misafirlikte bile boyundan çıkarmaya kıyılamazdı. O cam parçasını bi de mercek yapıp çatalınızın üzerine imzanızı yakarak attınız ...
Devamı

Şemşamer

-
Resim
       Her dükkanın önünde bir şemşamer çuvalı. İçinde yan yatmış, şeffaflığı tozdan kaybolmuş ince belli bir cam bardak. Yegane ölçü birimi bu bardak. Hemen her esnafın dükanının önünde bulunurdu. Seyyarı da az değildi. Taze kavruk. Çekke. Ama olmassa olmazı şemşamer.       Şemşamer gibi  dönüp durma ihtarı önemli bir itham deyimiydi. Hala da yok değil. Şemşamer sapı gibi kuruyup kalmışın derlerdi biraz zayıf ergenlere.      Yıllar sonra üniversite için geldiğim  şehirde bulamadım bu lezzeti. 4. sınıfta şunlar ne ola ki diye merak edip tattığım muz yığınları almıştı bizim taze kavruğun yerini. Oysa  yıllarca  ceketin sağ cebini şemşamer için hep boş tutardık. Yanımızdakine ikram için teklif bile edilmezdi. Daldırır cebe avucunuzu cömertçe. Eline vurarak açtırır boşaltırdınız şemşameri. Çitliyerek gezmek ortak hobimizdi. Yatsıleyin cami çıkışı  en az 3-4 kardeş çaprazdaki dükkana gider  eve varasıya bir...
Devamı

Basmalık Ya da Bir Galak Tezek

-
Resim
Basmalık, İstopun, güreşin, ip atlamanın, tek kale maçların, söbenin, saklambaçın, hotak’ın hasılı çocukluğumuzun geçtiği sonradan “belleme” ile “tezek” olup kış günlerinin vaz geçilmezi platformdan bahsedeceğim. İşin orijini “ahır görmekle”  başlardı. Hemen her evin önünde yarı bahçeyi kaplayan bir alan bu platformun vazgeçilmez merkeziydi. Hayvan barınaklarının günde en az iki kez tahliyesiyle bütün bir kışın toplama alanları. Başka yer yokmuş gibi bazen kahvaltı sinileri  bazen de köyümün beş çay dedikoduları buralarda şekillenirdi. Şimdilerin kuru bayat sanal paylaşımlarına nispet. Çocukluğunuzun gündüzlerinin çoğunluğu burada geçerdi. Tüm oyunlar,tüm kavgalar, tüm ağıtlar burdaydı. Kale taşları buraya konurdu kalecinin sağlığı açısından. Böylece mahallenin hep sefili ya da yetimi değil de topun sahibi bile kalecilik yapmaktan kaçınmazdı. Güreşin bile doğal minderi bu platformdu sırtınızdan ve evinizden hiç pire eksik olmasa da. Tabii bi de yağmur yağmayaydı. O zam...
Devamı