Ah Madımak

-



 "Cacık Deşirmek" Ya da
  "Bir Höbelek Madımak"

Karların eriyip toprağın yumuşadığı  tepeleri ve ovaları ıpıl ıpıl buharların kapladığı günlerdir. Tarlaların suya doyupta düz arazilerde mini gölcüklerin oluşması. Bunun da çayır çimenle karışmasıyla güneşle beraber seyrine doyum olmaz gayrı. Buz gibi kar suları yol bularak birleşti mi dereler,akar sular şenelmeye başlamıştır her dem. Ekinlerin  yeşermeye başlamasıyla beraber ortama  yayılan bahar kokusu da madımak zamanını hissettirir tastamam.
Mezarın yolu,evinizin önü,köyün içi yani ayak altında her yer madımaktan geçilmez de kimse ona dönüpte bakmaz bile.

İlla dere tepe aşılacak. Gerekirse bir güzel yağmur yenilecek. Beline azık çıkını sarılıp kiminde sapı bile olmayan "namlı" kimisinde“uflak” tan dönme bıçaklarla uzun yollar tepilecek. Çoluk çocuk yaşlı genç yollara düşülüp el değmemiş rutin bellekler bir bir ziyaret edilip tek tek madımaklar önlüklere biriktirilecek ki; kıymette, lezzette emekle bütünleşip damak tadı vasıl olsun.

Sonra biriken madımaklar tutam tutam bürük,yapık,başörtüsü yada keçik eskilerine bohça halinde istiflenerek “Bir Höbelek Cacık”la artık eve başı dik dönmenin de zamanıdır.
Hele bir de fukara tarlasına denk gelmişse madımak belleğiniz. Gübre yok. İlaç yok. Ekin seyrek. Koca tarlayı madımak bürümüş hem de gürbüz mü gürbüz. Doğallıkta üstüne tarif bulamazsınız.

Cacık toplamaktan öte cacık toplamaya gitmektir aslında işin keyfi. Dile kolay aylarca kış yaşamış bir göz odaya hapsolunan Şarkışlanın soğuk ve karlı günlerinden sonra buram buram toprak kokan tepelerin sessizliğinde akranlarınla bir tam gün geçirmek varya. Mütevazı  azıklarını yarenlerinle paylaşmanın lezzetini yaşamaktır keyifli olan. Sonunda yorulsan da, kurt kuş kovalasa da, yağmura yakalansan da akşama kadar köye dönüş yoktur bu keyif aşkına.

Gün batımından evvel de varılmalıdır ocak başına. Daha cacık ayıklanacak. Otu çöpü ayrılacak. Kalın kökler kesilecek. “İyi keser” le bir güzel kıyılacak. Haşlanacak. O “sası” koku evi değil tüm mahalleyi saracak. Bu evde cacık pişiyor narasıdır o kokunun da sırrı aslında. 

 Tabi bulgurunu da atmayı  unutmamalı cacık keyfinin rüknünü yerine getirmek adına. Kimi zengin tayfa sucukla madımak yaparak o lezzeti murdar etse de aslonan bulgurlu madımağı sarımsaklı “yüzlük”le hem hal etmektir. Ve sonra banak yapıp yufka ekmeğiyle doyasıya değil bitesiye kadar silip süpürmektir.
Sakın ha ayrı tabak ve kaşık sokulmaya sofraya.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sahtiyen

-
Resim
Şu Almancıların giydiği ayakkabı bir eskise de sağlam kalan deri yanaklarını kesip sapan çatalına bir eş edebilsem. Tabi altı da lastikse ne atma lastik(sapan lastiği) dilinirdi ondan. Has lastik yani. Kamyon iç lastiğinden olur en iyi has lastik derdi büyüklerimiz. Atma lastik mi? Üç bölümden meydana gelirdi. Çatal, bir çift has lastik ve olmazsa olması sahtiyen. Hani derler ya binanızın ömrü tesisatınızın ömrü kadardır diye. Atma lastik de sahtiyenin ömrüyle bir tutulurdu. Çatal diyip geçmeyin öyle et lastiğe tutuşturulan 10 metre menzilli ağaç dalından kesme iğreti çatal değil kastım. Çıra menşeili, olmadı gürgenden. Altı üstü düzeltilmiş uçları topuzlu lastik bağlama yuvaları özenle kertilmiş, lastiği bağladığınız ip defalarca balmumundan geçirilmiş cam kırıklarıyla cilayı aratmayacak zımpara seanslarına tabi tutulmuş bir çatala sahip atma lastik misafirlikte bile boyundan çıkarmaya kıyılamazdı. O cam parçasını bi de mercek yapıp çatalınızın üzerine imzanızı yakarak attınız ...
Devamı

Şemşamer

-
Resim
       Her dükkanın önünde bir şemşamer çuvalı. İçinde yan yatmış, şeffaflığı tozdan kaybolmuş ince belli bir cam bardak. Yegane ölçü birimi bu bardak. Hemen her esnafın dükanının önünde bulunurdu. Seyyarı da az değildi. Taze kavruk. Çekke. Ama olmassa olmazı şemşamer.       Şemşamer gibi  dönüp durma ihtarı önemli bir itham deyimiydi. Hala da yok değil. Şemşamer sapı gibi kuruyup kalmışın derlerdi biraz zayıf ergenlere.      Yıllar sonra üniversite için geldiğim  şehirde bulamadım bu lezzeti. 4. sınıfta şunlar ne ola ki diye merak edip tattığım muz yığınları almıştı bizim taze kavruğun yerini. Oysa  yıllarca  ceketin sağ cebini şemşamer için hep boş tutardık. Yanımızdakine ikram için teklif bile edilmezdi. Daldırır cebe avucunuzu cömertçe. Eline vurarak açtırır boşaltırdınız şemşameri. Çitliyerek gezmek ortak hobimizdi. Yatsıleyin cami çıkışı  en az 3-4 kardeş çaprazdaki dükkana gider  eve varasıya bir...
Devamı

Basmalık Ya da Bir Galak Tezek

-
Resim
Basmalık, İstopun, güreşin, ip atlamanın, tek kale maçların, söbenin, saklambaçın, hotak’ın hasılı çocukluğumuzun geçtiği sonradan “belleme” ile “tezek” olup kış günlerinin vaz geçilmezi platformdan bahsedeceğim. İşin orijini “ahır görmekle”  başlardı. Hemen her evin önünde yarı bahçeyi kaplayan bir alan bu platformun vazgeçilmez merkeziydi. Hayvan barınaklarının günde en az iki kez tahliyesiyle bütün bir kışın toplama alanları. Başka yer yokmuş gibi bazen kahvaltı sinileri  bazen de köyümün beş çay dedikoduları buralarda şekillenirdi. Şimdilerin kuru bayat sanal paylaşımlarına nispet. Çocukluğunuzun gündüzlerinin çoğunluğu burada geçerdi. Tüm oyunlar,tüm kavgalar, tüm ağıtlar burdaydı. Kale taşları buraya konurdu kalecinin sağlığı açısından. Böylece mahallenin hep sefili ya da yetimi değil de topun sahibi bile kalecilik yapmaktan kaçınmazdı. Güreşin bile doğal minderi bu platformdu sırtınızdan ve evinizden hiç pire eksik olmasa da. Tabii bi de yağmur yağmayaydı. O zam...
Devamı